τριχοκλασία

η, Ν

ιατρ. σπάσιμο τών τριχών τής κεφαλής σε μικρή απόσταση από την έκφυσή τους, τραυματική ή ιδιοπαθής χωρίς εμφανή αίτια, η οποία εμφανίζεται κατά ώσεις, κυρίως στις μετωποβρεγματικές χώρες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρίχα (ΙΙ) + -κλαστία (< -κλάστης < κλάστης < κλῶ «σπάω, θραύω»)].